Jaskinia Walońska

Jaskinia Walońska /Matzenloch, Walońska/

  • Podgórki, gmina Świerzawa
  • Wysokość otworu 530m n.p.m.
  • Długość: 17 m
  • Deniwelacja: 4.5m
  • rezerwat przyrody

Położenie jaskini

Jaskinia znajduje się na prawym orograficznie zboczu doliny rzeki Świerzawy, na stoku Maślaka, ok. 80m w prawo poniżej od Białych Skał, całkowicie w lesie iglasto-liściastym i ok. 50m od granicy lasu, na przeciwległym stoku na którym znajduje się pałac w Podgórkach.

Dojście do jaskini

Od drogi prowadzącej z Wojcieszowa Dolnego. Na początku wsi idziemy polną drogą w lewo między dawnym PGR a stawem, aż do linii elektrycznej, przy słupie skręcamy w prawo wzdłuż szpaleru tarnin aż do ścieżki pod lasem, następnie skręcamy skosem w górę w las duktem leśnym i po około 300 m w lekkim zagłębieniu w prawo od ścieżki odnajdujemy ścianę skalną, z wejściem u dołu do jaskini. Ściana od góry porośnięta jest trawą i poszyciem leśnym. Zagłębienie przed otworem ma charakter zniszczonego okapu. Dalej w prawo znajdują się „Białe Skały” o charakterystycznej biało-siwej barwie wapienia. W około sztuczne transzeje oraz rowy i leje kresowe.

Jaskinia o charakterze mytym, została utworzona w soczewce prekambryjskiego, silnie zmetamorfizowanego wapienia. W końcowych partiach po prawej jest widoczna tworząca się polewa kalcytowa w kolorze mleczno-białym. Nie zniszczone, ładne formy naciekowe /perły i pieski/. Namulisko skąpe złożone z głazów i kamieni przemieszanych z próchnicą a przy końcu glinką.

Jaskinia sucha, tylko na prawej ścianie i w kominie widać nieliczne mokre plamy. Strefa światła sięga do ok. 12m. Brak przewiewu.

W końcowej fazie jaskini jeziorko czystej, przejrzystej wody. Jaskinia służy jako schronisko dla zwierząt /sowy i nietoperze/.

Historia jaskini

Historia znana od dość dawna – prawdopodobnie od XVII w. I licznie odwiedzana przez tzw. Walończyków /górnicy i poszukiwacze skarbów i kamieni szlachetnych, pochodzących z terenów Niemiec, Holandii i Belgii/, stąd też nazwa jaskini najprawdopodobniej nadana przez owych poszukiwaczy.

Dostępność: łatwa, u podnóża miejsce biwakowe, ławki, palenisko.

Teren zagospodarowało: Nadleśnictwo Złotoryja, Stowarzyszenie Miłośników Gór Kaczawskich.

Literatura:

  • Dittrich, G., 1938; Kowalski, K., 1954; Pulina, M., 1977; Zyzańska, H. 1994.

www.kaczawskie.pl

Dodaj komentarz