Dobre Źródło
Znajduje się na zachodnim stoku Grabowca (784 m). Badania archeologiczne potwierdzają, iż bezpośrednie otoczenie źródła bardzo wcześnie było odwiedzane przez człowieka. Istnieją wiarygodne przypuszczenia, iż było ono otoczone kultem pogańskim.
Najstarsze podania mówią o „cudownym źródle”. Pierwszą kaplicę w tym miejscu, na wysokości 668 m, wybudowano w XIII wieku. Dokument wystawiony w roku 1366 w Cieplicach przez księcia Bolka II mówi o poważnych sumach przeznaczonych na utrzymanie „kaplicy świętego źródła”. Ta pierwsza świątyńka została zniszczona w czasie wojen husyckich. Obecna kaplica zbudowana została w latach 1718-19. Wzniesiono ją na rzucie elipsy, nakrywając sklepieniem kolebkowym z lunetami. We wnętrzu przyścienne filary o kompozytowych kapitelach. Wyposażenie stylowe z okresu budowy uzupełniono w roku 1812 wizerunkiem św. Wawrzyńca, przeniesionym tu z kaplicy na Śnieżce, gdy tę zamieniono na schronisko. Dobre Źródło (wypływ znajdował się niegdyś wewnątrz kaplicy) posiada nikły stopień radioaktywności (około 9 nC) i zmineralizowania.
Legendy głoszą, iż parokrotne okrążenie kaplicy ze źródlaną wodą w ustach zapewnia szczęśliwą miłość; stąd druga, czasami używana nazwa Dobrego Źródła: Źródło Miłości. W pobliżu źródła i kaplicy pomnik przyrody – jawor mający ponad 4 m obwodu. W początkach XIX wieku nie opodal znajdowała się gospoda górska, mieszcząca także stację przewodników i tragarzy lektyk. Noszono stąd „turystów” aż na Śnieżkę.
Obok Dobrego Źródła przechodzą szlaki: 4Ż (prowadzący Babią Ścieżką) oraz 13N.
Źródło: Bohdan W. Szarek „Kotlina Jeleniogórska„, 1989