Zamek Książ
Książ jest największym zamkiem na Dolnym Śląsku i trzecim co do wielkości w Polsce – zaraz po Wawelu i zamku krzyżackim w Malborku. Nazywany jest często Perłą Dolnego Śląska. Położony w granicach miasta Wałbrzycha, wśród malowniczych lasów Ksiązańskiego Parku Krajobrazowego i wąwozu przepływającej w dole rzeki Pełcznicy, nader okazale prezentuje się z punktu widokowego na Skale Olbrzyma, do którego prowadzi szeroka ścieżka przez park.
Pierwsze źródła pisane o Książu datowane są na rok 1288, kiedy to był jednym z zamków obronnych budowanych przez księcia świdnicko – jaworskiego Bolka Pierwszego Surowego.
W 1508 roku zamek Książ przechodzi we władanie Jana von Haugvitz, który następnie sprzedaje go Konradowi Hobergowi – członkowi rodziny, która zmieni później nazwisko na Hochberg.
Wielokrotnie przebudowywany, Zamek Książ stanowi dziś konglomerat wielu stylów sztuki i architektury – od gotyku poprzez renesans i barok, zakończywszy na eklektyzmie. Najpiękniejszą salą Zamku Książ jest Sala Maksymiliana. W sali tej niegdyś urządzano koncerty i wystawiano spektakle teatralne, współcześnie wnętrze to służyło za scenografię do kilku filmów.
Jednym z najważniejszych i zarazem najtragiczniejszym okresem w historii zamku jest okres drugiej wojny światowej. Prawdopodobnie prace te miały posłużyć realizacji koncepcji Riese – co oznacza Olbrzym.
Turyści oglądają około osiemdziesięciometrowy uprzątnięty, odgruzowany i zabezpieczony odcinek korytarzy. Jednak największych zmian dokonano we wnętrzach. Sala Konrada w nowej formie mogła się stać ekspozycją dla słynnej bursztynowej komnaty.
Zamek ten łączy w sobie historię kilku narodów oraz wielu ludzi; ma bramy, baszty, wieże i setki nieodgadnionych tajemnic.