Zespół Pałacowy w Międzylesiu
Do największych atrakcji miejscowości należy Zespół Pałacowy, w skład którego wchodzą dwa budynki różniące się czasem powstania i co za tym idzie także charakterem i stylem. Pierwszym jest renesansowy dwór zawierający także elementy budowli średniowiecznej. Drugim – wczesnobarokowy pałac, powiązany przestrzennie i funkcjonalnie z istniejącym już wcześniej dworem.
W roku 1315 dobra międzyleskie przejął Otto Gloubos z Miśni, który wystarał się dla swej osady o prawa miejskie i zbudował tu pierwszy zamek obronny, ziszczony w roku 1428, w czasie wojen husyckich. Średniowieczną budowlę Gloubosów przypomina dzisiaj jedynie wieża, wpisana w masyw renesansowego dworu.
W roku 1562 cesarz Ferdynand zatwierdził nową wersję herbu miasta: czerwonego wilka na tle trzech zielonych drzew symbolizujących tutejsze bory. Dwa lata później prawa do Międzylesia nabyli bracia von Tschirnhaus, którzy niebawem rozpoczęli budowę renesansowego dworu z wykorzystaniem resztek murów dawnego zamku. Prace te najprawdopodobniej przeprowadzono w latach 1580 – 1590.
Nowa budowla składała się z dwóch budynków połączonych korytarzem komunikacyjnym budynków; w pierwszym, frontowym umieszczono szeroki przejazd bramny, a prostopadle do niego został usytuowany właściwy budynek mieszkalny dworu.
W latach 1614 – 1622 przeprowadzono w rezydencji kolejne prace mające na celu rozbudowę kompleksu, w wyniku czego dwór zyskał kształt czteroskrzydłowej budowli z czworobocznym dziedzińcem wewnętrznym. Budowniczowie dworu nie zrezygnowali z obronnego wyglądu rezydencji – zostaje ona zaopatrzona w kamienne mury i bastejowe wybrzuszenia.
Na przestrzeni XVII i XVIII wieku wzniesiono i z przepychem urządzono dwuskrzydłowy pałac utrzymany w stylu wczesnego baroku. Budowę rozpoczęto około roku 1684 natomiast w latach 1693 – 1695 zakończono urządzanie pałacu. Autorem projektu i zapewne także wykonawcą był dworski budowniczy Althanów Jakub Carowe. Pałac wzniesiony został pod wpływem architektury barokowej i reprezentuje wczesny barok śląski, którego jedynie nieliczne przykłady zachowały się do dnia dzisiejszego.